... πριν ξεκινήσεις έναν αγώνα είσαι μες την τρελή χαρά, ωραία λες, τι τέλεια που είναι, τι ωραία αίσθηση, όλα φαντάζουν ειδυλλιακά. Στην διάρκεια αρχίζει η γκρίνια, τι το θελα, τι ταλαιπωρία είναι αυτή, δεν θα φτάσω ποτέ, γιατί Θεέ μου γιατί;;;;;;; και μόλις τερματίσεις : super!!!! που θα τρέξουμε τωρα;;;;;;; Η αίσθηση του τερματισμού είναι σχεδόν εθιστική,
δίνει νόημα σε ότι έχει προηγηθεί. Η εμπειρία είναι το μεγαλύτερο τρόπαιο και το ουσιαστικό κέρδος από κάθε τι που κάνουμε. Το παν είναι να προσπαθούμε, να δουλεύουμε για έναν σκοπό, να βάζουμε έναν στόχο στο μυαλό μας και να "τραβάμε" απ τη ζωή όσα περισσότερα μπορούμε.Κάπως έτσι αποκτά νόημα η ζωή, φορτίζουμε μπαταρίες και συνεχίζουμε την καθημερινότητά μας!
Αντιγραφή από σκέψεις της Παναγιώτας Ρούσου, παρεπόμενα από τη συμμετοχή της στο Σκυλλία 2014.
Το νόημα της ζωής μακρυά από τη κρίση , το πορτοφόλι, τη ταμειακή μηχανή.
Ή η απάντηση σε όσους με ρωτάνε για το Σκυλλία στο στυλ "τι τα θέλετε αυτά τώρα..."
Παναγιώτα, χαίρομαι να γνωρίζω τους ανθρώπους!